همچنان استوار باش و از هجوم شب مهراس که فردا از ان توست و روزی را می بینم که زنجیرها از تو گسسته می شود و آفتاب موعود , در محراب تو نماز می گذارد و مسیح که در آغوش تو نیز پر کشیده به او اقتدا می کند و دوباره مریم و همه ی قدیسه های سپید پوش , به خدمت در خواهند آمد و غبار قرن ها تنهایی را از محراب و منبر تو خواهد سترد .

ای قدس ! به سنگهای پران از دست نوجوانانت که بر کاخ شیشه ای ستم فرودمی آیند اعتماد کن و بدان که فردا از آن توست . ای قدس! ای سرزمین مظلومیت ! در آینده ای نزدیک که خورشید از مغرب طلوع می کند و تک سوار سفید پوش , که ذوالفقار ش از مشرق نیام , برتافته می آید . رنج هزار ساله ات پایان می یابد . آن روز را می بینم که نوجوانانت , خرده سنگها را , از سنگ فرش خیابانهایت می زداید و آزاد , در کوچه باغ هایت قدم می زنند . پس تا آن روز که همیشه پیش چشمانم است , مقاومت کن.